Een laatste traantje wegpinkend viel ik meteen in slaap nadat het vliegtuig was opgestegen in Kuala Lumpur, om twaalf uur later wakker te worden in Amsterdam met een geweldig stralende glimlach! Een laatste keer waggelde ik metmijn rugzak door een luchthaven, pijltjes volgend, rondkijkend, het avontuur bijna volledig ten einde, naar de Arrivals waar Jona me opwachtte. Daar stond hij dan te blinken, in zijn lievelingspull waar ik zoveel van hou, een tandpastasmile tot achter onze oren. Ik heb me nog aan een laatste vlucht gewaagd, destination recht in zijn armen, en we konden eindelijk genieten van de stevigste knuffel ooit,die ons haast een bijna-dood-ervaring bezorgde. Terug thuiskomen was puur genieten! Ik kan met een gelukkig en voldaan gevoel mijn avontuur afsluiten en er nog jarenlang aan terugdenken en van nagenieten.

Dezelfde avond kon ik al meteen mijn terugkomst vieren met een glaasje champagne, want ons meme is tachtig geworden en er werd een verrassingsfeestje voor haar georganiseerd. Het deed me plezier dat Stijn en Lena (en hun lieve mama) even uitgelaten waren om tante Nil terug te zien als ik ontroerd was om hen terug te kunnen vastpakken.

De enige ontgoocheling die ik thuis kreeg te verwerken is dat ik mijn mooiste reeks foto's uit de jungle kwijt ben. Een zware dobber voor mij, want ik ben uren bezig geweest met het maken van filmpjes en enorm veel foto'svan mijn lievelingsplek op aarde: de jungle van Borneo. Al die ravottende aapjes, vreemdeinsecten, prehistorischevogels, spinnen, prachtige bloemen en vlinders, zelfsmijn junglevriendinLaba laba,... Ik heb geen bewijsmateriaal meer. Maar veel erger: geen herinneringen.

Vandaag vertrekken Jona, Grace en ik naar de Ardennen. Terug naar de natuur. We gaan er kamperen in Ouren. Uiteraard volgt een verslagje bij onze terugkomst in Haaltert! Bedankt iedereen ommijn reisverslag te volgen via deze website. Alleen reizen doe je nooit alleen, maar dankzij internet kreeg dat feit toch een extra dimensie. Tot binnenkort!